Kunstenaar Nazif Lopulissa zocht naar raakvlakken tussen zijn kunstpraktijk en het Erasmus MC waar patiëntenzorg, opleiding van medische professionals en wetenschappelijk onderzoek plaatsvinden. Met het kunstwerk Unity vestigt hij de aandacht op ‘de bloem’ als metafoor voor groei en bloei en op het Erasmus MC als ‘smeltkroes van mensen’.
Bloemen
Op verpleegafdelingen verschijnen dagelijks bloemen. Geliefden en vrienden brengen ze mee voor degene in het ziekenhuisbed; voor de mens die is geopereerd, ziek geworden, een ongeluk heeft gehad, of een kind heeft gebaard. Bloemen hebben iets vertrouwds, onschuldigs en hoopvols. Die paar stengels met gekleurde blaadjes fleuren de kamer letterlijk op. In het Onderwijscentrum krijgen studenten en onderzoekers ook bloemen van familie en vrienden erkenning voor het harde werken en als symbool voor groei en bloei.
De eerste laag van het kunstwerk bestaat uit vijf geabstraheerde, grijze bloemen. Ze zijn bevestigd op het zeil dat de bouwsteiger in het Onderwijscentrum afdekt. De kleur grijs staat voor neutraliteit. De bloemen groeien naar het licht dat door het dak binnenstroomt. Fier en vol energie.
De stad Rotterdam en inclusiviteit
Kenmerkend voor het Erasmus MC is de verscheidenheid aan mensen. Patiënten, bezoekers, studenten en medewerkers vormen samen een afspiegeling van de stad Rotterdam en zijn omgeving. Tegenwoordig zeggen we dat mensen leven in ‘bubbels’; groepen mensen die vooral met elkaar omgaan en niet snel met mensen buiten hun ‘bubbel’. In het medisch centrum zijn die groepen niet relevant. Iedereen beweegt door elkaar heen. Het maakt niet uit wie je bent, wat je achtergrond is, wat je hebt gestudeerd of waar je vandaan komt. Je bent een mens tussen andere mensen. Artsen, verpleegkundigen en docenten streven ernaar iedereen gelijk te behandelen.
De kunstenaar liet zich inspireren door het emancipatoire karakter en de inclusiviteit in dit gebouw. Hij geeft dit weer in de tweede laag van het kunstwerk dat bestaat uit zogenaamde gradiëntschilderijen in alle menselijke huidskleuren. Elk doek heeft een eigen huidskleur die verloopt van donker naar licht. De schilderijen op canvas zijn over de bloemen gehangen in een dynamische beweging. Dit verwijst naar migratie die altijd bewegelijk is.
Verbinding
De derde laag van het kunstwerk wordt gevormd door drie grote doeken op een aluminium frame. Deze bestaan uit verschillende stukken stof waarop de kunstenaar dezelfde ‘gradiënts’ heeft aangebracht: van donker naar licht en terug. De stukken stof heeft hij verweven met de ikat-techniek. Dit is een bindwijze uit Indonesië, het land waar zijn familie vandaan komt. Hierbij worden de garen uitgelegd, geverfd en vervolgens tegendraads gewoven met onbeschilderd garen zodat een stof ontstaat. In dit geval gebruikt de kunstenaar geen garen, maar zijn eigen gekleurde canvassen die hij verweeft met onbeschilderd canvas. De drie doeken representeren niet alleen het ziekenhuis waar alle soorten mensen langskomen, maar ook echt verbinding. Langskomen wordt samenkomen.
Over de kunstenaar
Nazif Lopulissa (Tiel, 1991) woont en werkt in Rotterdam. Hij studeerde in 2017 af aan de Willem de Kooning Academie. Hij onderzoekt in zijn werk de vormentaal van objecten, plaatsen en situaties uit zijn dagelijks leven, zowel in 2D als 3D.
Aanleiding
De dramatische gebeurtenissen op 28 september 2023 waarbij een docent om het leven is gekomen, hebben een grote impact gehad op de Erasmus MC community. Bij de gebeurtenissen is een deel van het Onderwijscentrum door brand beschadigd geraakt. Om de schade te herstellen is een bouwsteiger geplaatst, die in elk geval tot juni 2024 zal blijven staan. De directie Vastgoed en de commissie Kunstzaken van het Erasmus MC hebben het initiatief genomen om op deze steiger een tijdelijk kunstwerk te realiseren. Na een enquête onder studenten is de Rotterdamse kunstenaar Nazif Lopulissa geselecteerd om dit kunstwerk te realiseren. Het kunstwerk blijft in elk geval tot juni. Daarna zullen delen ervan hergebruikt worden en elders een plaats krijgen in het Erasmus MC.
